Szyję Herberta znaczy dawny, choć wciąż widoczny ślad po grubym powrozie. Pochodzi z czasów, gdy okrutni zwierzoludzie, którzy napadli na jego wioskę powiesili go na drzewie, by przed śmiercią mógł oglądać agonię swoich krewnych i sąsiadów.

Gdy Herbert miał siedem lat jego wioska została zrównana z ziemią przez łupieżców zwierzoludzi. W ataku zginęli jego rodzice, a chłopak był jedyną osobą której udało się wtedy przeżyć. Na jego szczęście uratował go oddział konny dowodzony przez syna lokalnego lorda. Młody szlachcic zlitował się nad chłopcem, zabrał go ze sobą i przyjął na chłopca stajennego. Herbert spędził w służbie ponad dekadę podczas której doglądał koni i dbał o czystość w lordowskiej stajni. Niestety ze względu na szybko kurczący się majątek pana, został w końcu odprawiony ze służby i wyruszył w podróż by znaleźć dla siebie nowe miejsce w niegościnnym świecie. Przez cały czas towarzyszyło mu marzenie o tym by kiedyś zostać właścicielem własnego wozu oraz konia i w ten sposób zarabiać na życie.

Herbert wciąż ma przed oczami obraz swojej wioski w płomieniach. Od tego czasu jest niezwykle niespokojny, gdy w pobliżu znajduje się źródło otwartego ognia. Stara się je wtedy jak najgorliwiej zabezpieczyć by nie dopuścić do pożaru - jak bardzo nieprawdopodobny by się zdawał. W starciu z faktycznym pożarem Herbert zamiera w miejscu i nie nie jest w stanie się poruszyć, targany powracającymi wspomnieniami rzezi jakiej był świadkiem.

Herbert kocha konie, a jego największym marzeniem jest posiadanie własnego rumaka. Pragnąłby być także właścicielem wozu wtedy mógłby podróżować po świecie i jednocześnie zarabiać na życie przewożąc ludzi i towary. Dlatego każdego dnia ciężko pracuje i odkłada każdy grosz by kiedyś być w stanie spełnić to marzenie.

W stresujących sytuacjach Herbert często nerwowo drapie się po szyi, czasami rozdrapując starą bliznę do krwi.

Herbert jest niezwykle niespokojny w towarzystwie otwartego ognia. Potrafi nawet zgasić ognisko lub pochodnie gdy wydaje mu się, że płomień wymyka się spod kontroli.

Herbert jest bogobojnym człowiekiem, noszącym w sercu ogromny szacunek do bogów, a zwłaszcza do Sigmara, którego otacza największą czcią.